Hoi iedereen

Pff, wéér slecht nieuws... Mijn leven wordt steeds meer een puinhoop! Herinner je je nog Dani Bennoni? (aan hen die het niet meer weten; Dani is de jongen die mij niet wilde leren voetballen) Hij heeft nu ook slecht nieuws gekregen.. Hij moet ook gaan, net zoals mijn broer, Moon. Weg met een deel andere jongens in een trein. Weg om oorlog te voeren. Ook van hem zullen we niet weten hoe het met hem gaat, waar hij is, bij wie hij is, of hij nog leeft.. Nog meer vragen die door mijn hoofd zullen spoken, nog meer slapeloze nachten.. Nu is zelfs mijn wilskracht om te leren voetballen, zodat Moon fier op me kan worden, verdwenen. Het hoeft voor mij allemaal niet meer! Het lijkt wel alsof ze daarboven in een apart boekje hebben genoteerd dat ze mij en mijn vrienden extra in de zwarte verf moeten zetten. Ik haat ze daar!

Ook voor mama blijft het zwaar. Nog steeds geen nieuws van Moon. Men zegt wel: 'Geen nieuws is goed nieuws'. Maar ach, mijn moed is me toch sterk naar beneden aan het zakken. Ik word knettergek door al die onzekerheden en vraagtekens. Moon is nu al een poosje weg, maar zijn afwezigheid wordt je absoluut niet gewoon, nooit zelfs! Telkens wanneer ik ontbijt, lijkt het alsof ik hem voor me aan tafel zie zitten. Of wanneer ik buiten aan het spelen ben, roep ik nog steeds of hij mij een pas wil geven met de bal. Ik verlang zo naar een teken van hem. Al is het maar een brief, alles wat ik van hem te horen krijg, is meer dan dat ik nu krijg..

Bing