Ik mis hem, ik mis hem enorm! Wacht, voor ik het vergeet...Ik zal me even voorstellen. Mijn naam is Bing. Ik heb besloten om een blog bij te houden, aangezien ik met mezelf geen blijf meer weet. Ik heb verdriet, veel verdriet. Laat me jullie even uitleggen vanwaar dit verdriet komt..

Mijn grotere broer, Moon, werd opgeroepen om mee oorlog te gaan voeren. Vanaf dat hij met enkele andere jongens mee in de trein is gestapt, heb ik niets meer van hem gehoord. Hoe het met hem is, weet ik dus niet. Wat er met hem is gebeurd, we weten het niet. Waar hij nu is, geen idee,... We wachten bang af.. Ook mijn moeder heeft het enorm moeilijk nu. Ze komt haar bed niet meer uit tot wanneer Moon terugkomt. Gisteren ben ik nog in zijn bed gaan liggen en heb nog uren aan hem gedacht. De tranen liepen over mijn wangen, totdat ik zijn voetbalspullen zag liggen (Moon was een hele goede voetballer). Toen wist ik het! Ik zou ook leren voetballen, zodat hij heel trots op me kan zijn wanneer hij terugkomt. De enige die me zo goed zou kunnen leren voetballen, was Dani Bennoni. Hij wil mij natuurlijk niet helpen, aangezien het volgens hem verloren moeite is.. Ik weet zelf ook wel dat ik niet zo goed ben in sport, maar.. je kan het toch leren, niet? Ik zal iets anders moeten verzinnen om hem te overtuigen...

Ik heb ik ook nog een zus, Anneka. Maar voor haar toon ik geen liefde. Die heb ik trouwens ook niet. Wat denkt ze wel! Mij zomaar gaan belachelijk maken bij iedereen! Dat is trouwens het enige wat ze doet; me pesten en belachelijk maken bij anderen. Dit laatste ook nog vaak waar anderen bijstaan. Ik word er helemaal gek van! Het liefst van al zou ik nu mijn zus willen omruilen met mijn broer. Hij en ik waren twee handen op één buik. Wat mis ik hem hard... Wanneer zal ik nu eens eindelijk iets van hem te horen krijgen?...